Dag 6, village of hope en dalijk reizen
Door: sam everaerts
Blijf op de hoogte en volg Sam
08 Juli 2011 | India, New Delhi
Hallo allemaal, hier nog even een kort verhaaltje van de dag voordat we de grote bus reis gaan maken.
Vanochtend goed aangekomen in de village of hope, weer een korte intro gehad en vervolgens konden we aan de slag. Als eerste ging onze groep de Lepra patiënten verbinden. Dit was voor de meeste mensen erg eng. Want we mochten dan mensen desinfecteren, het eelt van de wonden afsnijden en vervolgens in verband wikkelen. Dit is natuurlijk geweldig dus ik wilde meteen. In het begin was het wel even spannend maar het was leuk om te doen, maar het zag er wel een beetje vies uit en het gebeurde daar dan ook niet geheel hygiënisch.. Wel konden we echt heel goed zien dat de mensen blij met ons waren en dat wij het volle vertrouwen kregen van de patiënt.
Nadat we dit gedaan hadden, gingen we naar de kleuterschool, hier zat een klein klasje kinderen van tussen de 3 en de 5 jaar oud. Deze kindjes waren niet normaal schattig en deden allemaal razend enthousiast mee met onze dansjes en liedjes.
Vervolgens gingen we naar het lokaal voor kinderen tussen de 15 en 18. Deze leerde daar computeren en Engels. Ik heb daar een jongen geholpen met een mooie powerpoint te maken en hij vond het helemaal geweldig hoe ik dat allemaal wist enzo, erg leuk om te zien. Daarna lekker lunchen om daarna een mooie afsluiting van de village of hope bij te wonen.
Ik vond het wel heel moeilijk om afscheid te nemen van een jongetje van 10, zijn naam was Eran. Hij noemde mij telkens bij m'n naam, ik heette Sem, prachtig om te zien en hij was zo fatsoenlijk en netjes. Ik vond dit vooral moeilijk omdat ik wist dat deze jongen zijn hele leven in deze armoede zal leven en waarschijnlijk op het slechte pad zal komen... Jammer...
Nou zit ik hier m'n laatste verslag voor de grote busreis te schrijven en we vertrekken zo, maar niet naar Leh maar naar Manali.. Ik hoop op internet. Nou dagdag, en de groetjes uit India!
Vanochtend goed aangekomen in de village of hope, weer een korte intro gehad en vervolgens konden we aan de slag. Als eerste ging onze groep de Lepra patiënten verbinden. Dit was voor de meeste mensen erg eng. Want we mochten dan mensen desinfecteren, het eelt van de wonden afsnijden en vervolgens in verband wikkelen. Dit is natuurlijk geweldig dus ik wilde meteen. In het begin was het wel even spannend maar het was leuk om te doen, maar het zag er wel een beetje vies uit en het gebeurde daar dan ook niet geheel hygiënisch.. Wel konden we echt heel goed zien dat de mensen blij met ons waren en dat wij het volle vertrouwen kregen van de patiënt.
Nadat we dit gedaan hadden, gingen we naar de kleuterschool, hier zat een klein klasje kinderen van tussen de 3 en de 5 jaar oud. Deze kindjes waren niet normaal schattig en deden allemaal razend enthousiast mee met onze dansjes en liedjes.
Vervolgens gingen we naar het lokaal voor kinderen tussen de 15 en 18. Deze leerde daar computeren en Engels. Ik heb daar een jongen geholpen met een mooie powerpoint te maken en hij vond het helemaal geweldig hoe ik dat allemaal wist enzo, erg leuk om te zien. Daarna lekker lunchen om daarna een mooie afsluiting van de village of hope bij te wonen.
Ik vond het wel heel moeilijk om afscheid te nemen van een jongetje van 10, zijn naam was Eran. Hij noemde mij telkens bij m'n naam, ik heette Sem, prachtig om te zien en hij was zo fatsoenlijk en netjes. Ik vond dit vooral moeilijk omdat ik wist dat deze jongen zijn hele leven in deze armoede zal leven en waarschijnlijk op het slechte pad zal komen... Jammer...
Nou zit ik hier m'n laatste verslag voor de grote busreis te schrijven en we vertrekken zo, maar niet naar Leh maar naar Manali.. Ik hoop op internet. Nou dagdag, en de groetjes uit India!
-
08 Juli 2011 - 12:19
Thijmen:
Succes met de busrit.. ik hoop dat je internet hebt, en anders kan je gewoon alles typen en dan later versturen als je weer wel internet hebt, zou zonde zijn om dit niet door te zetten. Klinkt nog steeds goed zeg, zeer indrukwekkend.. Ik hoop snel op meer :D -
08 Juli 2011 - 12:21
Thijmen:
Ben je trouwens de enige die verslagen hier post? zou van anderen ook wel eens willen lezen :p -
08 Juli 2011 - 12:41
Tante Carin:
Ha die Sem
Wat een ervaring rijker weer, broeder Sam.
Lijkt mij ook wel een vieze bedoening.
Zo zie je maar weer dat niet altijd alles rozengeur en maneschijn is.Zielig voor die mensen die daar mee moeten leven.
Die jongen die je geholpen hebt met powerpoint te maken die vergeet jouw zijn hele leven niet meer,denk ik.
Tha Sem, afscheid nemen is niet altijd gemakkelijk, maar sta er maar niet teveel bij stil. Het is gewoon geweldig dat jij (jullie) dit allemaal mee mogen maken.En die Eran blijft nog wel bij jouw hangen in gedachten.
Hopelijk heb je in Manali toch internet en kunnen wij morgen weer genieten van 1 van jouw mooie verhalen.
Sam, Succes en groetjes uit Budschop. -
08 Juli 2011 - 13:02
Pappa:
Goed dat je de mensen die besmet zijn met lepra hebt mogen verzorgen, zij zullen dat zeker waarderen.
Ik denk dat je nog meer kinderen als Eran zult gaan ontmoeten en je dan steeds meer gaat realiseren dat de wereld niet eerlijk is.
Ik heb gisteren je cijferlijst opgehaald bij je mentor mevr. Smeets en onderaan de lijst bij opmerkingen staat: Bevorderd naar 6 vwo, Proficiat Sam!
Proficiat met dit resultaat, ik ben trots op je!
Sterkte tijdens de lange busreis naar Manali, zet hem op.
Houdoe,
Kus,
Pappa.
-
08 Juli 2011 - 14:21
Mama:
Hoi Sam
Wat goed en fijn dat je dat gedaan hebt.Dat moet je toch maar durven omdat eraf te snijden.Leuk dat die jongen het fijn vond dat van jou geleerd te hebben.Misschien kun met Eran contact houden via de Village of Hope.Als ik dit zit te schrijven is het hier 16.15 uur dus bij jou al 19.45uu denk ik.Dus zit je waarscijnlijk al in de bus.Een hele goede reis en kom goed aan in Manali:D
Dikke knuffel XXXXX -
08 Juli 2011 - 15:01
Fleur:
gelukkig dat alles goed gaat daar!!
je bent nu een lange reis aan het maken, we hopen dat je daar weer internet hebt zodat we je verhalen kunnen lezen!! en misschien nog een keer kunnen facetimen! ik mis je wel hoor, het is stil in huis:(
succes nog met alles!!
XXX -
08 Juli 2011 - 15:56
GerWilmaRickLoesNoor:
Hoi Sam,
Wat maken jullie toch veel mee!!en wat zullen jullie alles gaan waarderen hier thuis.Heb je de kinderen daar ook nog wat van jullie mee gebrachte cadeautjes kunnen geven?
Maar we waren vandaag eventjes in Weert om te shoppen samen met Fleur en je moeder(een damesdagje).We zijn goed geslaagd en het was erg gezellig.
Veel succes in de bus,we weten hoe het is om zolang in de bus te zitten.
groetjes uit Valkenswaard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
